Yıl 1923… Türkiye Cumhuriyeti resmen kuruluyor. Savaşın yıkımı… Osmanlı Devletinin borçları… Savaşlarda yok olan genç ve üretken nüfus..

 

Dönemin hâkim güçleri, Genç Türkiye’den ümitsiz ve sırtlan gibi bekliyorlar. Ölü doğan bir devlet olarak görüyorlar Türkiye Cumhuriyeti’ni.. Sanayin yok, dış ticaretin sıfır.. İğne bile üretemiyorsun. Tam anlamıyla bir karabasan. Bu kabustan nasıl uyanacağız.

 

Fakat bu milletten ümitli olan, onun külünden doğacağını bilen bir lider vardı: Mustafa Kemal Atatürk. İzmir İktisat Kongresi ile başlayan bir kalkınma hamlesi başlatılıyor. Devlet, fabrikalar kurmaya başlıyor. Her ilin kalkınmasına yönelik çalışmalar yapılıyor. Demir çelik, alüminyum, kumaş, ayakkabı fabrikaları kurulmaya başlanıyor.

 

Şehirler birbirine bağlanması için demir yolları ve karayolları ağları yapılıyor. Bu arada bölgesel kalkınmanın sağlanması için tarımın önemi anlaşılıyor. Sigara ve şeker fabrikalarının kurulmasına karar veriliyor. Tütün ve pancar üretimi ile köylerin, ilçelerin kalkınması sağlanıyor.

 

Tarih 7 Ekim 1933, Turhal şeker fabrikasının temeli atılıyor. İki yıl sonra 19 Ekim 1935'te üretime başlıyor. Şeker fabrikasının kuruluşu ile insanlar iş buluyor. Toprak yeşeriyor. Su tohumla buluşuyor. Şeker fabrikasına pancar yetiştiren köyle ve çiftçi geleceğe yönelik hayaller kuruyorlar.

 

Pancar parası çocukların eğitim parası oluyor. Pancar parası askerin cep harçlığı oluyor. Pancar parası düğün parası oluyor. Pancar fabrikaları Anadolu’nun diriliş hikayesidir.

 

Dün üretim yapacak diye sattıkları sigara fabrikası özelleştirildi. Bir süre formalite üretim gerçekleştirildi ve kapatıldı. Arazisi rant aracı oldu sadece. Sigara fabrikasının kapatılması ile binlerce kişi işsiz kaldı. Tütün üreticileri açıkta kaldı.

 

Peki ne oldu? Erbaa’nın o dünyaca ünlü tütünü artık yetişmez oldu. Köylüler köylerini terk ederek büyükşehirlere işçi olmaya gitti. Toplumsal travmalar yaşanmaya başlandı. 1960’da 600 bin olan Tokat’ın Nüfusu yarım yüzyıldan fazla yıllar geçmesine rağmen yerinde saydı.

 

Şimdi satılmayacak, modernleştirilecek denilen şeker fabrikası özelleştiriliyor. Binlerce kişi işsiz kalacak.. Pancar üreticileri aç kalacak.. Daha ucuza mal oluyor diye şeker ithal edilecek. Sağlıklı şekerimiz yerine, içeriği ne olduğunu bilmediğimiz şeker yiyeceğiz.. Şeker kamışından üretilmiş şekerleri bize kakalayacaklar..

 

Ne olacak biliyor musunuz? 600 bin olan nüfusumuz hızla 500 binlere inecek. Zaten terk edilen köylerimiz, kasabalarımız, ilçelerimiz hayalet şehirler olacak. Dünyada küresel ısınmadan en az bölgelerin başında olan Tokat, ıssız bir yer haline gelecek..

 

Mutlu mu olacağız? Hayır.. Büyükşehirlere gidip asgari ücretli işçi olacağız. Baba ocağımız tütmez olacak.

 

Ey bu ülkeyi idare edenler, sigara fabrikasını kapattık, ithal sigara içiyoruz. Şeker fabrikalarını kapattık, şeker kamışı şekeri yiyeceğiz. Hani diyorsunuz ya, “Uçak üretiyorduk, kapattılar. Kapatanla haindir.” Yarın tüm Türkiye’yi İstanbul’a, Kocaeli’ne, İzmir’e, Ankara’ya toplayarak Anadolu’yu ıssızlaştıranlara gelecek nesiller “hainlik yaptılar” demeyecekler mi? Ben biliyorum ki, bu ülkeyi en az benim kadar seviyorsunuz. Fakat sonuçları acı oluyor ve bir gün sorgulanacaksınız. Rahmetle anılmayacaksınız.

 

Gelin yol yakınken, Anadolu’dan yükselen bu sese kulak verin. Değerlerimizi ranta değişmeyin. Toprağımızın kıymetini bilelim.

 

Gök kubbede hoş bir seda bırakın..