Tolstoy'un güzel bir yazısı... 

 

Okuyucularımla paylaşmak istedim...

Belli bir yaşa gelene kadar senelerin ilerlemediğini, 40 yaş ve üzerinde senelerin iki iki ilerlediği görürüz...

50 YAŞ ÜZERİN MUHTEŞEM BİR YAZI

Sevginin tüm yaşamın anlamı olduğunu, insanı üzmenin günahla eşdeğer olduğunu, yaşamın çok değerli olduğunu anlaşıldığı yaş.

İlk yirmi yılı hiç bir şey anlamadan aileye topluma kendini kanıtlamakla, İkinci yirmi yılı iş güç çoluk çocuk aile içi çatışmalarını idare etmekle, On yılı ise artık olgunlaşmak ve sevginin; salt sevginin değerli olduğunu anlamakla geçer.

Elli yaşındaki insan artık önünde tüm gücüyle yararlı olabileceği en çok on beş ya da yirmi yılı olduğunu çok iyi bilir. Ve arkasını dönüp baktığında geçen elli yılın hızından ödü kopar. Önünde kalan yirmi yılında bu hızla geçeceğini çok iyi bildiğinden sevginin önemini anlar.

Mutlu olmanın, mutluluk vermenin yaşamın gerçek yüzü olduğunu; gerisinin hikaye olduğunun farkına varır. Ve yaşamında sevgiden başkasına yer vermez.

Kısacası elli yaşında olmak; mutluluğa açılan kapının keşfedilmesidir.

Mutluluk yaşadığın hayat tarzında değil, hayata bakış açındadır.

Tolstoy

İşte bu yazıyı önemsedim sizlerle paylaştım.

Saygılar